Feeds:
Жазбалар
Пікірлер

Archive for 2009 Қыркүйек

Айдын қылып ауаны кешіп кетіп барады
Барған сайын бағасы өсіп кетіп барады
Біреу жетіп қарады, біреу өтіп қарады
Арман біткен арумен көшіп кетіп барады
Күллі ырғақты бір өзі, алып кетіп барады
Күл қалмады демесең, жанып кетіп барады
Қалқан құлақ бір бала, әлсін- әлсін күрсініп
Әлденеге әйтеуір налып кетіп барады
Бұл дүниені бір өзі бар қып кетіп барады
Бар қылғанын қайтейін, тар қып кетіп барады
Алыстағы жақыным, жақындағы алысым
Басқан ізін бара алмас, жар қып кетіп барады
Мас мұңайып мастығын жасырғысы келеді
Жас жалаңдап бағасын асырғысы келеді
Бір күлімдеп қараса, Күнекей қыз бұрылып
Еркек біткен алдында, басұрғысы келеді
«Ертегіден келген қыз, болар бәлкім ақылды
Құрметтейді батырды, не болмаса ақынды…»
Деді дағы бір бейбақ қалам ұшын тістеді
Деді дағы бір бейбаќ оны оңаша шақырды
Ертегіден келген қыз, біз осындай елденбіз
Көрсе қызар көңілдің, көшін бастап келгенбіз
Саққұлақ та өзіміз, желаяқ та өзіміз,
көл таусардың көзіміз,
Дей тұрғанмен сенбеңіз, «жау келеді қай жақтан»
дегенім де кеше мен
Саққұлағым жерге емес, сөзге құлақ төсеген
Желаяқтың бұл күнде, көлік міну арманы
Барады әне теңселіп, таусоғарым көшемен
Сен солардың біріне кез боларсың түбінде
Серттесерсің, дүние ай, болар екен күнің не
Қайдан, қалай тап болдың, онсыз да тар бұл маңға
Қалай, қайтіп қияйын, ертегімді бүгінге
Ертеңіне сақтаған, елдің тұнық айдыны өзің едің,
егіліп, шер төгерсің қай күні
Ертегіден келген қыз, ең ерекше күнде де
Біртүрлі елміз біз деген, ән салатын қайғылы
Арман, нала, мұң, күйік, әнмен бәрін айтамыз
Соқа басты сорайтып, сосын үйге қайтамыз
Біртүрлі елміз, біз деген, біртүрлісіз сіз дер ем
Іздегенің біз болсақ, қош келдіңіз, байқаңыз,
Ертегіден келген қыз…

ЖАРАС СӘРСЕК

Read Full Post »

Бірде бір кісі (кейде Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) деп те айтылады) келе жатып, тау арасымен өтіпті. Түн мезгілі болса керек. Сонда жанында келе жатқандарға:
«Аяқтарыңның астында жатқанды тергендерің де өкінесіңдер, термегендерің де өкінесіңдер», – депті. Оны естіген бәзбіреулері: «Ақыр өкінеді екенбіз, теріп керегі не?» – деп ойлапты. Енді бір тобы: «Термей өкінгенше, теріп өкінейік те» – деп біреу бір дорба, біреу жарты дорба, енді біреулер қап—қап қылып жинап алыпты. Ертесі тұрып қараса, тас дегендері алтын екен. Сонда жинамағандар «неге жинамадық?!» деп өкінсе, жинағандар: «аз жинап қалғанымызды қарашы!» деп өкініпті дейді.

P.S. Бұны айтып берген Қайнар: «Адам о дүниеге барғанда намаз оқымаса, «неге оқымадым» деп, оқыса, «неге аз оқыдым!» деп өкінеді» деген түсініктеме де берген еді.

Read Full Post »

Мен бүгін намыс деген сөзді екі адамның аузынан екі түрлі мағынада естідім.
Адам толмай, көлігіміз аялдамада біраз тұрып қалды. Кондуктор балақай «Саяхат», «Экран», «Развилка! Бір орын бар» – деп айқайлап қояды. Ақ көйлекті аққұба қыз кіріп, әлгі бос орынға жайғасты. Іле-шала кірген алпыстардағы апаға арт жақтан бір қара бала орын берді. Көлік ішнде жанға жайлы тыныштық орнаған. Әркім өзімен-өзі. Көлік ұшқан құспен жарысқандай заулап келеді. Тек соңғы кірген апа:
– Байқа, балам, байқа. Қайда асығасың? «Асыққан – шайтанның ісі», – деп ақылын айтты. Жүргізуші сәл жымиып, магнитофонынының тетігін шырт еткізді. «Жер бетіндегі көп қабір, Адамның алған еншісі», – деп Мейрамбек қоңыр даусымен бізді одан әрі ұйытып әкетті. Әншейінде асығып, қарбалас жүретін жүргіншілер қазір өте жайбарақат. Осы тыныштықты қолына сыра ұстай кірген мазасыз жігіт бұзды. Манағы аққұба қыздың дәл төбесінен төніп тұр. Әлдекімді былапыт сөздермен балағаттайды. Апа: «кейінірек тұрсаңшы, балам-ау» – деп айтып ауыз жиғанша қыздың үстіне сыра төгіліп-ақ кеткені. Қатулы жүзбен қараған қыз жігітті кейін итеріп еді:
– Ей, итерме! Сен кімсің соншама? – деп жігіттің аузынан ақ ит кіріп, көк ит шықты.
– Әй, балам, болды! Өзіңді сыйламасаң да, бізді сыйла! Тәрбие көріп пе едің өзің?! Апаның жүзінде кейістк білінді.
– Ой, сіз де қоймайды екенсіз! Бірдеме бүлініп қалды ма сонша?! Кел сүртіп берем. – масаң жігіт қыздың иығындағы сары дақтың үстіне қолының бес батпан кірін жаға салды. Шыдамның да шегі бар емес пе? Әлгі қыз тентектің қолынан салып жіберді.
– Ой, сен не? Бірдеңе керек пе өзіңе?!
Жып-жинақы шаш әп-сәтте қобырап шыға келді.
Апа орнынан ұшып тұрып:
– Өй, намыссыз өлік! – деп жігітті итеріп жіберді. – Шамаң жететін болған соң тиісіп тұрсың ғой! Қызға қол жұмсағанды қай атаңнан көріп едің, тексіз?!
– Сіз тыныш отырыңыз! Неңіз бар сіздің?! Ауылдан келіп пе едіңіз? Е, бәсе, көрініп тұр! Үлкен болған соң сыйлап тұрмын, соны біл, ұқтың ба?! – Сөз басын сізбен бастап, сенмен аяқтаған тентек енді өз анасындай адамға дауыс көтере бастады. Осы сәтте бақылдап тұрған бәленің алқымына әлдекімнің қолы жармаса кетіп, сілкіп-сілкіп қалды. Көлік те тоқтай қалды. «Шық, ит!» Манағы қара бала қабағын түйіп, маскүнемді итеріп-итеріп жіберді.
Көліктен түскен соң да әлгі жігіт:
– Жүр, шық былай! Шықпайсың ба? Не қорқып тұрсың ба? Несіне жігіт боп жүрсің, намыс қайда?! – деп қояды.
Көліктегілердің бәрі ду күлді. Бас кейіпкер – қара бала да беті қызара сәл жымиды. Улы күлкі ойдағы түйткілді біраз сейілтіп әкетті. Көлік қайта зулай жөнелді. Тағы да тыныштық орнаған, бірақ тым ауыр, еңсені езген тыныштық. Әркім өз ойымен әуре. Арашашы апа тіпті жайбарақат, қабағында кірбіңнің ізі де қалмапты. «Намыссыз» дегенді бірінші айтқан осы кісі ғой. Пәлі, дәл осы сөзді масаң жігіт те айтты, ә… Екеуінің де айтқаны бір сөз, ал салмағы екі басқа.
Иәә, әркім өмірді өз ақылы жеткенше түсінеді.
Намысты да….
Кәмшат

Read Full Post »

Бүгін жексенбі. Күн бар шуағын төгіп, мейірленіп тұр. Ораза айттың алғашқы күні. Отыз күн оразаның қалай зу етіп өте шыққанын білмеймін. Қызық, былтыр ораза болғанда «келер жылы бірінші күнінен-ақ ауызашар бермесем» деген әдемі ой болған еді, оны орындамадым . Бірақ, келер жылы алғашқы күндері-ақ ауызашар берем деген ойға нық табан тіредім. АЛЛА жәрдем берсе екен! Соңғы күндері қонаққа шақырушылар көбейетіні соншалық, оразашыларға «талас» болып та қалып жатты . Шүкір АЛЛАға дейсің! Жұмыста ораза ұстағандардың 95 пайызы отызға толмағандар десем, өтірік болмас. Кілең жастар. Шүкір АЛЛАға! Мұрат деген әріптесіміз кеше «Түркияда мешітке қарт адамдар көп барады екен, олар соны уайымдайды. Бізде, АЛЛАға шүкір ғой, жастар көп барады. Осы қарқынымыздан таймасақ екен!» деді. Рахат әр ауызашар сайын ғибратты әңгімелерімен, әдемі уағыздарымен елді бір серпілтіп жүрді. АЛЛА разы болсын! Эльвираның үйіндегі ауызашар да тамаша болды! Балжан қыздың әңгімелері, Нұргүл, Гүлмиралар, өзіміздің Айкомыз, Көңілашарымыз қандай тамаша жандар, АЛЛАға аян! Расында да, ораза үлкен мереке және ең тәтті мереке! Отыз күн ойын, қырық күн тойын қылды деп ораза туралы айтқан шығар ата-бабаларымыз . Жиналып айтатын әңгімелерге айызың бір қанып, өз-өзіңе есеп бере бастайсың…
Бұрынғы кездерде оразаны адамдардың жақсы көретіні сондай, алты ай бойы қимай қоштасып, алты ай күткен екен. Жыл он екі ай ел жадынан шығармаған. Рахат кеше: «Әнебір жылы оразаның бітуіне мынанша күн қалды деп санайтынбыз. Биыл мүлде ондай болған жоқ. Қимастық басым! Менде, әйтеуір, солай», – деп күліп қояды. МАШАЛЛАХ!!! Келер оразаға дейін басымыз аман, бауырымыз бүтін, иманымыз кәміл болса екен!

Read Full Post »

немесе кей ырым-тиымдардың мәні

Ол кезде сіз бала болатынсыз. Алматыдан ағаңыз келе жатқанын білесіз.  Мектепке бармасқа тағы болмайды. Сабақ біте сап, үйге қарай құйын-перін ұшасыз! «Ағам келді-і-і-і!!!» деп айғайлап. Әжеңіз алдыңыздан шығып қап: «Тек! Жаман ырым бастағаны несі?! Үйге айғайлап, жүгіріп келуші ме еді?» – деп тыйып тастайды. «Неге?» – дейсіз төргі үйге ұшып бара жатып, «Жаман болады!» деген жауапты құлағыңыз шалып қалады.
Тағы да бала кезіңіз. Еркеліктің неше түрін жасайсыз. Сіздің жылағаныңыз да ерекше, елдің назарын аудару керек. Сәждеде жатқандай маңдайыңызды жерге тигізіп жылайсыз «маған анау ұрысты ғой» деп. Сонда анаңыз келеді. Келеді де: «Тек! Жер бауырлап жылаушы ма еді?! Құдай сақтасын!» – деп тағы да сізді тыйып тастайды. «Не болады?» дейсіз өксіп жатып. Тағы бір жауап – «жаман болады». Немесе шаршағанда, бір қолыңызды бүйіріңізге таянып тұра қаласыз. Ол да «болмайды, жаман болады».

Жамандықтан АЛЛА сақтасын! Қой деген соң, қоямыз ғой жаман болмасын деп. Соның кейбіреулерінің мәнін бүгінде түсінгендеймін. (Әрине, кейбіреуін осылай болады екен-ау деп жорамал жасап алғаным да бар, көбін естіп, кітаптан оқып дегендей…). Сонымен… былай:
Бүйірді таянуға болмайды, неге? Өйткені, қазақ жақын бір адамынан айырылғанда қос бүйірін таянып, жоқтайды. Қатты өксік, солықтап жылау адамның ішкі органдарына қатты зиян келтіреді, сол кезде екі бүйірден таяну – адамға үлкен таяныш екен, органдардың төңкеріліп, бұралуына аз да болса тостауыл болады-мыс.
Күлді баспа – тазалыққа байланысты. Шаң болмасын деп те, жын-шайтаннан сақтану үшін де ондай жерлерге бей-берекет бара бермеген.
Босағаны керме – өйткені, қазақ ұғымында әйел мен ер қос босаға сынды, оны керу – екеуінің арасын ажырату деп білген.
Есінегенде ауызды қолмен жабу. Бірде сабақта отырғанда орыс тілі пәнен сабақ беретін апайға қарап бір бала есінеді. Сонда әлгі мұғалім: «Не, мені жұтып қояйын деп тұрсың ба?» – деп қатты ренжігені есімде қалып қойыпты.  Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) есінегенде аузын оң қолының ішкі жағымен не сол қолының сырт жағымен жапқан екен. Есінегенде, шайтан адам аузына балаларын тастап жібереді.  Демек, бұл тиым – сүннет.
Заманауи ырым-тиымдарға мысық алдыңнан кесіп өтсе, жолың болмайды, сабақта жүріп түйме тауып алып, оны сындырсаң өзің қаламаған бір сабақ болмайды,  экзаменге өткен жолы бестік баға алған кездегі киімді киіп бару керек деген нәрселерді қосар едім.
Ырым-тиымның дені жақсы болсын деген ниеттен туғаны ақиқат қой, бірақ кейбіреуі дұрыс емес пе деп ойлаймын. Мәселен, мен босағаны керме, бүйірді таянба дегенді онша түсіне алмаймын. Әрине, миыма мықтап сіңген соң оларды жасамаймын да ғой, бірақ көңілім сенбейді, неге екенін. Есікке таға ілу не босағаға асықты жілік ілу бақыт әкеледі дегенге сенбеймін. Адам әр кез жақсы ойда жүрсе, АЛЛАдан сұраса, бақыт асықты жіліксіз-ақ келеді (деп ойлаймын, ИНШАЛЛАХ).
Кәмшат

Read Full Post »

Танакөз ТОЛҚЫНҚЫЗЫ

Әлемдегі ең сауатты ақымақ,
Әлемдегі ең тәкаппар бейшара.
Мен боп шықтым… Сіз отырсыз бақылап.
Ғашықпын мен, оған енді не шара?

Жанарым бар шайдай ашық. Соқырмын…
Әлемдегі ең бір адал күнаһар.
Сіз туралы өлең жазып отырмын
Мақшар күні жардан мені құлатар.

Әлемдегі ең бақытты науқаспын.
Әлемдегі ең мейірбан дәрменсіз.
Жаңғырығы секілдісіз тау-тастың,
Бейхабарсыз біздің мүшкіл халден Сіз.

Әлемдегі ең бір көзсіз сағыныш.
Мағынасыз, мәнсіз саған ұмтылу.
Жанұшырған ләззаты мол сабылыс
Бір көруге өліп-өшіп ынтығу.

Әлемдегі ең жазықсыз дұшпаным,
Бірде өзімсіз, бірде мүлде өгейсіз.
Сіз дегенде ұшып кетер құс жаным
Ғашықпын мен, оған енді не дейсіз?

Read Full Post »

Есей Жеңісұлы

Сыртымнан жұртқа нұсқап, күлме бекер,
Мәнсiз де мағынасыз күндер өтер.
Беймаза, берекесiз шақтарым да,
Iлесiп сол күндермен бiрге кетер.

Сен жерден таба алмассың сонда менi,
Жан болам алқара аспан болған емi.
Шарықтап ұшып жүрем заңғар көкте,
Жолыма көзiң талдыр, қолда менi!

Сен менi еңбегi бос бала көрме,
Соңымнан тiлеу тiлеп қалады ел де.
Жалғанды түу биiктен шолып жүрем,
Табаным кейде тиiп қара жерге.

Таң болып атам әлi алауыртқан,
Сыр болып төгiлемiн жан ауыртқан.
Мен сонда сәлем жолдап жүрем саған,
Ақ бұлттан, қара бұлттан, ала бұлттан.

Жанымның оты лаулап жағылар шын,
Қанатыма бағынар, табынар шың.
Сонда ғана түсiнiп, сен де менi
Мен сенi сағынғандай сағынарсың…

Read Full Post »

Баяғыда бір ғалым мұсылман әлемінің бір ғұламасына келіп: «АЛЛАның бар екенін көрсетіп бер. Екінші: тағдыр деген не? Және оттан жаратылған шайтанның отпен қалай азапталатынын түсіндіріп бер!» – депті. Сонда әлгі ғұлама ғалымның басынан аямай нұқып қалса керек. Бұндай оқыс әрекетті күтпеген жәбірленуші ашуланып, қарсы шықпай ма. Сонда әлгі ғұлама: «Мен сенің үш сұрағыңа да жауап бердім ғой», – депті.
– Қалайша?!
– Мен нұқыған жерің ауырды ма?
– Иә.
– Ауырса, «міне, ауыруым» деп көрсетіп берші?
– Әй, ауруды мен қалай көрсетемін? – десе, ана кісі «титтей ауру емес, күллі жаратылыс ИЕСІн мен қалай көрсетемін?!» – депті.
– Екінші, тағдырды сұрадың. Маған келе жатқаныңда таяқ жейтініңді білдің бе? – десе, әлгі ғалым:
– Жоқ, – депті.
– Міне, болашақтағы маңдайыңа жазылған, АЛЛАға ғана аян, бірақ саған белгісіз нәрсе тағдыр болады, – депті.
– Үшінші, мен де етпен сүйектен жаралғанмен, сен де ет пен сүйектен жаралғансың. Мына қол ана басқа қатты тиді ғой, Ұлық АЛЛА да лағынет атқыр шайтанды өз жаратылысымен азаптаудың жолын біледі, – деген екен.

Read Full Post »

Баяғыда бір қойшы болыпты. Көп қойшылардан оның ерекшелігі – қойын да АЛЛА үшін бағады екен. Жатса, тұрса аузынан АЛЛАсы түспейді екен. Аса таяғын сермеп, қойының артынан кетіп бара жатып: «Уа, АЛЛА, шөлдедің бе? Қойымның сүтінен ішші? Ол саған арналған, тап-таза!», «Е, АЛЛА қарның ашты ма? Құрт берейін бе? Қаласаң, ет берейін! Қабыл алшы?», «АЛЛАхым, тоңсаң, шұлық тоқып, тон тігіп берейін!» деп бар ынта-жігерімен Жаратқанды зікір етеді екен. Бір күні оның жанынан бір пайғамбар өтіп бара жатып, жаңағыны естіп: «Жоқ, сен АЛЛАға олай жалбарынба! Мынандай дұғаларды айт!» – деп, біраз нәрсе үйретіп кетеді. Ол кеткен соң, а деген әріпті, қ деген қаріпті танымайтын қойшы ата зар еңіреп жылап, бүк түсіп жатып қалыпты. Ол жаңағы пайғамбардың аяқ ізі басылмай жатып-ақ бәрін ұмытып қалған еді. Жол жөнекей барын салып, білгенінің бәрін үйретіп келе жатқан пайғамбарға жоғарғы жақтан «Қайт! Менің сол құлымды сары уайымға салып кеттің. Оның бұрынғы құлшылығы маған ұнайтын еді» деген әмір келеді. Ол таңданып, «апырай, мен адамдарды тек тура жолға шақырушы едім», – деп сол қойшының үйіне келсе, АЛЛАны «киіндіріп», «тамақтандырып» жүрген қойшы ата өң-түс жоқ, жылай-жылай әбден қалжырап қалыпты. Пайғамбар оған болған оқиғаны айтып, АЛЛА сенің тамағыңды, сүтіңді, шұлығыңды күтіп отыр» десе, ауырып жатқан ақсақал орнынан атып тұрып: «Солай ма? Уа, АЛЛА, қазір-қазір! Сәл күте тұр! Міне-міне!» деп, бірнеше күннен бері қараусыз қалған қойына жүгіріп, қуаныштан төбесі көкке екі елі жетпеген екен дейді…

Read Full Post »

Ауызашарға барып жүрген шығарсыз. (Айтпақшы, оразаңыз қабыл болсын!) Біздің үй жақында ауызашар берді. Ас ішіп отырғанда бір әжеміз «Ана, телевизорыңды қосып қойшы, қызым, Шехрезатты ұмытып кетпейік абыр-дабырда», – деді. Қонақтың айтқанын жерде қалдыру айып қой, «Қазақстанға» қойып бердім. Сізге өтірік, маған шын келген қонақтың бәрі, тіпті, аталар да көреді екен «Мың бір түнді». Ауылдағы күйбең тірліктен қол үзіп, қалаға көшіп келген қарттар ғой бұл кісілер.
Бұл жолғы ауызашардың былтырғыдан ерекшелігі сол – әңгіменің бәрі Шехрезат пен Онур, Бану мен Керем төңірегінде болды. Орта тұсқа келгенде сериалдың мәнсіз боп кеткенін, Шехрезаттың орынсыз тәкаппарлығын, Онурдың сенбейтін ақымақтығын сөз етісіті.
– Әй, осы Нәдиде қандай тамаша жан, ә! Жас кезінде қандай көркем болды деп мен соны елестеткім келеді, – деді Бақберген ата әзілдеп.
– Онур мен Шехрезат өмірде үйленіпті ғой.
Бұл Ақбілек апаның білмейтіні жоқ. Қалалық апа. Немересін жанына алып ғаламторда отырады ара-тұра. Өткенде бас кейіпкерлер жайлы мәлімет іздеген екен Бергюзар мен Халиттың (Шехрезат пен Онур) тойлары Kuruçeşme Les Ottomans мейрамханасында биылғы жылдың 7-тамызында болғанын, оған ең жақын деген 350 адамды шақырғанын оқыпты. Шехрезаттың 82-жылғы екені есінде болғанмен, Онурдың жасын ұмытып қалыпты.
– Өздерінің отбасы жоқ па екен? – деді Қадыр ата сәл жақтырмай, – әртістердің махаббаты көшпелі еді дәл кинодағыдай.
– Бұрынғы отбасыларын тастапты. Бұл өзі бір дерт болды ғой, – деді Ақбілек апа.
Айтпақшы, дәл осы Ақбілек апаның ұялы телефонының қоңырауы «Мың бір түннің» музыкасы деген ой үш ұйықтап, он түс көрсем де кірмес еді басыма. Үш саусақ қана сиятын қол сөмкесінен телефонын алып, сөйлесіп болған соң апалар арасында блютуз арқылы музыка алмасу болды. Қызық…
Өзім бұл сериалға арнайы уақыт бөліп, назар аудармасам да, үйдегілердің, жұмыстағылардың әңгімесінен біраз мағлұмат алыппын.
«Хабар» агенттігіндегі «Өмірге құштарлық» бағдарламасының сценаристі болып қызмет атқаратын Салтанат Жұмаділова: «Ол фильмде көбі шыдамсыз екені рас. «Шешем көнсе, әкем көнбейд, әкем көнсе, шешем көнбейд, әттең тонның келтесі-айдың» нағыз өзі. Бірде Онур қисайса, бірде Шехрезат қисайып, жұрттың жүйкесінде ойнайды. Мен солай жаза білгені үшін, көрермендерін баурап алғаны үшін сценаристеріне таңқаламын. Ол қаншама елдің көрермендерін телевизор алдына байлай білді! Телевизияның ішкі «кухнясын» білетін адам бұны бірден түсінеді, маман ретінде бағалайды. Ал, ұлттық тұрғыдан алып қарасақ, рас, ұтылатын тұсымыз көп. Әдебиет, кино, жалпы кез-келген нәрсе адам жанына сіңе береді ғой тамшылап. Елдің бәрі Нәдиде ханымның даналығын, Бурхан мырзаның даралығын сіңіріп жатса, құба-құп. Бірақ, олай бола бермейтіні өкінішті. Шехрезаттың сәл нәрсеге ашуланып, баласын ала сап кетіп қалатыны көрерменге қатты әсер етеді, кешірімшілдігенен бұрын», – дейді.
Сериал – адам уақытының ұрысы. Сериал сіздің проблемаларыңызды ұмыттырған сияқты болғанмен, өз проблемасын үстемелеп қосып береді. Сериал өз ұлтының сөздерін, болмысын сізге де егетінін жақсы білесіз.
Ата нақылын теледидардан, ана ақылын телесериалдан іздейтін заман ба деймін қазір. Әкесі баласын жанына алып оқ жонып, анасы қызына ертегі айта отырып тон пішетін әдемі сәттер тек киноларда ғана кездеседі. Онда да, сіз көріп жүрген түрлі кәріс, түрік сериалдарында емес, енді.

P.S. Сериалдардағыдай, жұмысқа келе сап поштамды тексермесем, басым ауырады. Бүгінде келіп поштамды ашсам, «Онурдың махаббатын, Шехрезаттың шапағатын, Канның еркелiгiн, Мехрибанның сабырын, Банудың сұлулығын, Керемнiң кемесiн, Бурхан мырзаның үйiн, Надиде ханымның миын берсiн. Осыны жеті адамға жiберсең, махаббатың Онур мен Шехрезаттiкiндей болсын, жiбермесең Фусун мен Али Кемальдiкiндей болады» деген хат тұр. Күлдім, күлдім де қойдым. Досыма «Мың бір түннің» соңы қалай аяқталатыны туралы жауап жаздым, оны Ақбілек апа айтқан. «Білесің бе, ол сериалда Шехрезат пен Онур қосылады екен. Көрікті келіншек өзге біреуге тұрмысқа шығайын деп жатқанда Нелюфер мен Канды жетелеп Онур келеді-міс. Сол сәтте жаңа күйеу оп-оңай-ақ «Сенің отбасың анау» деп басына қонғалы тұрған бақытын Онурға сыйлайды-мыс. Өмірде де олар өз отбасыларын бұзып, қайта қосылыпты. Расында да, олардың махаббаты мықты ма?» деп сұрадым. Ол да білмейді екен. Оны осы сериалды жіті қадағалап жүретін сіз білерсіз, бәлкім?
Кәмшат

Read Full Post »

Older Posts »